Maandag
11 oktober 2021 Vorige dag
Van : Sielbeck
Naar : Schönwalde
Gelopen : 20 kilometer
Geklommen : 230 meter
Geslapen : FeWo Neustadt
in Neustadt
Het lastigste deel van de route volgde nu. Van Eutin gaat de E1 helemaal terug naar het Noorden naar Schönwalde om daar de 168 meter hoge Bungsberg mee te pakken. Dat is zo’n 20 kilometer. Daarna weer 20 kilometer naar het zuiden, naar Neustadt in Holstein. Prima, maar het hotel in Schönwalde was ermee opgehouden, de Ferienwohnung kon alleen voor meerdere nachten worden geboekt en de busverbinding was naadje. Terug naar Eutin ging er niks en naar Neustadt was er ’s middags maar één directe verbinding, vrij vroeg gezien de wandelafstand en het feit dat we ’s ochtend ook eerst nog terug naar Eutin moesten. De volgende ochtend terug naar Schönwalde was er ook slechts één directe verbinding, om 7.05 uur. Je kon weliswaar ook in één dag doorsteken van Eutin naar Neustadt, maar dat was best een grote afstand en bovendien wilden we toch die Bungsberg wel even op. Al met al had het heel wat gepuzzel gekost om dit stuk op te lossen.
Maar toen we gisteren langs de Keller See liepen, deed zich nog een andere oplossing aan ons voor. Aan de Noordkant, bij Sielbeck hadden we een wandelbordje gezien voor een pad dat via een andere Fernwanderung rechtstreeks naar de Bungsberg ging: 16 kilometer. Dat was heel wat minder dan vanaf Eutin via de E1 en het bordje stond pal tegenover een bushalte. We besloten daarom om ’s ochtends om half 8 de bus naar Sielbeck te nemen, waar we de Holsteinische Schweiz Wanderung oppakten naar het Noorden. Het was een prachtige wandeling door heuvelachtig bosgebied. En het zou nog mooier zijn geweest, als we niet na enkele kilometers een teken hadden gemist. We hadden nattigheid moeten voelen, toen we na een smal zijpaadje geruime tijd geen tekens meer zagen. Maar we waren redelijk overtuigd van de richting, dus we liepen door. Totdat duidelijk was, dat we écht van de route af waren. En niet zo’n beetje ook. Met Google Maps kon ik lokaliseren waar we ongeveer zaten. De richting was inderdaad niet helemaal verkeerd, maar we zaten iets te zuidelijk. In plaats van helemaal terug te lopen, konden we wel doorsteken naar onze eigen E1.
Op weg naar de Bungsberg
Daarvoor moesten we een flink stuk asfalt trotseren, maar het was gelukkig een heel rustige weg. Zo kwamen we toch meer dan vroeg genoeg aan de voet van de Bungsberg, waar ons een heuse klim te wachten stond.
De zendmast die je al lang van tevoren overal boven uit zag steken, kon ook beklommen worden. Daar hadden we echter geen trek in, maar de oude uitkijktoren zijn we wel opgegaan, want we moesten natuurlijk wel iets zien van het weidse uitzicht op deze hoogte. En dat uitzicht was zeker de moeite waard. In het Noorden kon je, heel in de verte, de zee zien en rondom veel bos, meren en platteland. Het was ons al opgevallen, dat het hier zo enorm landelijk was, weinig grote plaatsen en vrijwel geen industrie. Hier van boven af werd dat beeld nog eens bevestigd.
Op de oude uitkijktoren
Na een flinke rustpauze daalden we af naar Schönwalde. We hadden alle tijd om de bus te halen, waarvan ik overtuigd was, dat-ie om iets over vieren zou gaan. Bij het moerassige Naturschützgebiedje Bekmissen bleven we dan ook nog even op een bankje zitten om naar de koeien te kijken.
Moerassig Naturschütz-gebiedje Bekmissen
Om half vier, vlak vóór Schönwalde besloot ik nog even op mijn telefoon te kijken hoe laat die bus ook al weer precies zou gaan. Oh, oh, Hellup, dat was enorm schrikken. Niet om iets over vieren, maar om precies hálf vier. Ik begon te rennen, riep naar Wim dat ik me gruwelijk vergist had en samen scheurden we als een speer door Schönwalde. Wáár was die verdomde bushalte?? Als we iets rustiger aan hadden gedaan, hadden we waarschijnlijk gezien, dat we een zijstraatje in moesten en dan hadden we hem nog gehaald, want hij was natuurlijk te laat. Maar ik liep als een kip zonder kop de hoofdstraat af te rennen, totdat we een eindje verderop de bus de hoek om zagen komen. Niet in onze richting helaas. We stonden even aan de grond genageld. Wat een pech en wat een enorme stommiteit, dat ik niet eerder de vertrektijd had gecontroleerd!
Nou was er nog één andere mogelijkheid om in Neustadt te komen, maar dat had ik alleen voor noodgevallen opgeschreven. Dit was duidelijk zo’n noodgeval. Het alternatief was de bus die ik kennelijk in mijn hoofd had. Die vertrok namelijk om 11 over 4, maar ging naar Lensahm. Daar zouden we 50 minuten moeten wachten op een aansluiting naar Neustadt waar we dan pas om 5 voor 6 zouden aankomen, in plaats van om 5 over 4. Maar we zouden in elk geval áánkomen, dus we drentelden maar wat door Schönwalde, deden een paar boodschappen in de supermarkt en liepen de rest van de tijd rondjes om de bushaltepaal, want een bankje was er niet en het was te koud om te zitten.
In Lensahm was er gelukkig een bakker met koffie bij de bushalte en er tegenover was een alleraardigst dorpskerkje. Dat zouden we anders nooit gezien hebben.
Neustadt was de enige grotere plaats op de route, dus je zou denken dat het vinden van een hotel daar niet zo’n probleem geweest zou zijn. Dat was het wel. Ten eerste lagen de hotels allemaal vrij ver van het busstation en ten tweede waren ze razend duur. Er was één uitzondering, maar dat was een nogal armoedig geval, dat was nou ook weer niet de bedoeling. Zo was onze keus gevallen op een Ferienwohnung in het centrum, dicht bij de bushalte. Daar hadden we ook weer voor 2 nachten geboekt. We vonden de woning vrij simpel. Het vinden en openen van het sleutelkastje was een groter probleem. Wat een onmogelijk systeem! Bij het vertrek zou het wéér een heel getob worden, maar uiteindelijk hadden we de sleutel te pakken en konden we naar binnen. Het was een royale woning, zag er prachtig uit allemaal, maar was ontzettend onpraktisch ingedeeld en ingericht. Met een smart TV die we natuurlijk weer niet aan de praat konden krijgen, maar die hadden we niet nodig en we waren verder prima geholpen met deze slaapplek. Restaurantjes dichtbij, een bakker waar je kon ontbijten op de hoek en de bushalte op nog geen 100 meter. Na het eten bij een Italiaan controleerden we op de bushalte nog even de tijd voor de bus terug naar Schönwalde. Ja hoor, 5 over 7. Dat wordt vroeg opstaan morgen!