Maandag
3 september 2007 Vorige dag
Van : Oberkirchen
Naar : Bad Berleburg
Gelopen : 16 kilometer
Geklommen : 450 meter
Geslapen : Haus Emma
………………………..in Bad Berleburg
Maar natuurlijk bleef het niet zo! Die barometer stond niet voor niks zo slecht. Het regende pijpestelen toen we de gordijnen opentrokken en er was geen sprankje hoop in de lucht te bekennen. We hulden ons na het ontbijt daarom volledig in het plastic en gingen op stap. Tegen dat we boodschappen hadden gedaan en het kerkje hadden bezichtigd, was het echter al een stuk beter. Nog niet droog, maar het zag er niet zo hopeloos meer uit.
Doordat het zo koud was, was het goed te doen, klimmen met de capes om. Maar desondanks waren we zowel van binnen als van buiten drijfnat, toen we ze in het hoog gelegen dorpje Schanze uittrokken voor de koffie. De horeca was hier weer wat beter vertegenwoordigd en onze vrees voor “Montag Ruhetag” kwam dit keer gelukkig niet uit.
Ook verderop bij Kuhhude was er een leuk café. Hier gingen de capes definitief uit en namen we een heerlijke Gulashsuppe. Er waren zowaar diverse wandelaars. In dit gedeelte van het Sauerland was een kennelijk zeer bekende route, de Rothaarsteig, uitgezet. Die kwamen we de komende dagen telkens opnieuw tegen. Niet alleen in het bos, maar ook in de plaatsjes werd er ongelofelijk mee geadverteerd. Een beetje erg commercieel eigenlijk, met sjaaltjes, mokken, petjes en wat al niet meer. Doe ons onze eigen E1 maar!
Kunst in het bos
Onze route liep trouwens niet alleen gelijk op met de Rothaarsteig. Er was hier ook een “Kunst in het Bos”-wandeling uitgezet. Nou ja … wij vinden dat je de wandelaar meer plezier doet met een beetje meer bankjes en schuilhutten, hoewel gezegd moet worden dat één van de kunstobjecten in de vorm van een schuilhut was opgetrokken.
Het slot van Bad Berleburg
Na een niet al te zware tocht kwamen we in Bad Berleburg aan. We hadden hier een aardig vakantieplaatsje, rondom het grafelijke slot verwacht, maar dat viel op het eerste gezicht wat tegen. En op het tweede ook trouwens, maar dat komt zo. We kwamen Bad Berleburg binnen bij het slot, wat wel een mooie binnenplaats had.
Maar de horeca er omheen zag er nogal vervallen uit. Het Hotel-Garni Starenkasten was weliswaar 3 sterren, maar zag er niet echt gezellig uit. Wellicht moesten we nog wat verder doorlopen om in een aantrekkelijker gedeelte te komen. Een eindje doorlopen betekende echter wel een redelijk steile afdaling. Risico dus. En eenmaal beneden aangekomen bleek er niks bijzonders te zijn, laat staan een hotel. Dus dan maar naar dat 3-sterren-ding terugklimmen. Daar wachtte een onplezierige verrassing. Het ding was dicht. Niet gesloten, want er waren kennelijk wel gasten, maar de deur was op slot en er was nergens een bel of een telefoonnummer te vinden. Wat nu??? Een eindje verder terug hadden we ook nog een Haus Emma gezien, maar dat waren we sowieso voorbij-gelopen. Misschien dat dat dan toch uitkomst bood? Haus Emma bleek bij een Kuurkliniek te horen en daar kregen we wel gehoor. Het huis was leeg en deed een beetje naargeestig aan, maar de kamer was prima. Alles er op en eraan en het hele pension voor ons alleen. Na het douchen en het zoveelste wasje, vonden we in de buurt ook nog een eenvoudig eetcafé, waar we prima gegeten hebben bij een heerlijk open haardvuur.
Wat wil je nog meer?