Zondag
2 september 2007 Vorige dag
Van : Silbach
Naar : Oberkirchen
Gelopen : 15 kilometer
Geklommen : 415 meter
Geslapen : Hotel Schütte
………………………..in Oberkirchen
Het was weer uit met de rust.
Hoogheide op weg naar de Kahler Asten bij zonneschijn.
We zaten nu in het hoogste deel van het Sauerland en de ochtend begon gelijk met een stevige klim naar de Kahler Asten op 841 meter. Daar was van het fraaie uitzicht helaas helemaal niks te zien, want er hing een dikke, ijskoude mist. Gelukkig was er wel een restaurant waar we even wat warms konden drinken. Het was er behoorlijk druk met dagjesmensen. Maar de meesten bleven binnen de magische 150 metergrens (van de parkeerplaats). Het is echt ongelofelijk hoe weinig wandelaars we tegenkwamen. Na die man met de minibus eigenlijk nog geen enkele “echte”!
Het hoogste deel van de tocht
Later op de dag trok de mist op en werd het weer wat beter. We liepen al meer dan een week, en hadden nog geen regen gehad, dus we mochten absoluut niet klagen. Maar via een sms-je lazen we dat mijn zus Rieks in de tuin zat te zonnen en dát zat er voor ons toch niet in. We konden weliswaar in het aardige dorpje Westfeld weer eens op een terrasje zitten, maar wel met een trui aan!
Van Westfeld naar ons einddoel Oberkirchen was het niet ver meer, maar we liepen weer tegen een omgewaaide helling aan. Vlak bij Oberkirchen, dus dat vonden we nogal raar! Het was gelukkig makkelijk te omzeilen en zo bereikten we al snel het dorp. We hadden voor vannacht niet gereserveerd in de overtuiging dat dat op zondagavond toch niet nodig zou zijn. Dan konden we ter plekke uitzoeken wat ons het meeste aanstond. In de hoofdstraat waren diverse hotels, maar die hoofdstraat was wel érg druk. Terwijl we verder liepen, werden we aangesproken door een praatgrage man, die met ons bleef oplopen. Hij had van alles te vertellen en te vragen, wat op zich niet ongezellig was, maar hij stoorde ons wel een beetje in ons overleg. In het midden van het dorp zagen we een ontzettend mooi hotel, als enige een eindje van de weg gelegen. Toen ik naar Wim riep dat dát er wel erg goed uitzag, ontdekten we pas van elkaar dat we allemaal Nederlanders waren! Hij heette Jan, had een vakantiehuisje in de buurt en waarschuwde ons, dat Hotel Schütte wel het duurste hotel van Oberkirchen was. Dat geloofden we graag, maar het zag er zo aanlokkelijk uit, dat we gauw gingen vragen of ze nog een kamer hadden. Het was ondanks de zondagavond behoorlijk vol, maar er was nog een kamer, met balkon en aan de achterkant.
Na het douchen ging ik op zoek naar het zwembad. Het rijk alleen zat er hier niet in, maar wát een zwembad! Niet alleen ongekend groot, maar wát een luxe! Alles zo overdadig mooi, ik keek mijn ogen uit. En dat niet alleen wat het zwembad betrof.
Wat een luxe in Hotel Schütte!
De sauna was eveneens overdadig, met een Zweedse en een Finse sauna, een dampbad – dát is nog eens zweten!! – wisselbaden voor je voeten, een ijskoud bibberbad (niet geprobeerd) en een beschutte afkoeltuin buiten, allerlei soorten douches, een rustkamer met heerlijke ligbanken en een koelvitrine met mineraal-water en appelsapjes, die je zo kon pakken. Overal Romeinse beelden, borrelende waterstroompjes en fonteinen. Kortom, ik heb er eindeloos rondgezworven, van het bad naar de whirlpool, naar de sauna, in het damphok en weer terug. Totdat het half acht was en ik bedacht dat we toch maar eens moesten gaan eten. Wim zou zich wel afvragen waar ik toch bleef!
Maar we hadden inmiddels op de kamer gezien hóe duur het hier was en dat was bepaald niet kinderachtig! Het zou absoluut zonde zijn geweest om er dan niet volop van te genieten.
Ook de keuken was hier buitengewoon goed. We hadden tot nu toe alle dagen prima gegeten, maar een keertje gastronomisch tussen het gutbürgerliche door was toch ook wel erg lekker!
Op ons avondwandelingetje na het eten, zagen we op de thermometers voor het hotel, dat het 10° was en dat de hoogste temperatuur in de afgelopen 24 uur 13° was geweest. De barometer zag er ook niet al te best uit, maar ja, tot nu toe ging het allemaal prima tenslotte. Als het zo zou blijven waren we best tevreden.