Hamelen – Siegen: dag 12

Dinsdag
4 september 2007
                   
Vorige dag
Van                    : Bad Berleburg
Naar                  : Bad Laasphe
Gelopen            : 19 kilometer
Geklommen      : 300 meter

Geslapen           Wittgensteiner Hof
…………………………in Bad Laasphe

Toen we na het ontbijt vertrokken was het droog. Maar daar was ook alles mee gezegd. We waren amper Bad Berleburg uit – aan de andere kant van het stadje bleken er nog 2 hotels te zijn, maar ja, dat was nou te laat – of het begon te plenzen. Eerst een poosje schuilen, maar toen toch maar de capes aan, want dat schuilen duurde ons te lang. Het was een hevige bui die gevolgd werd door heuse zonnestralen. En daarna weer een plensbui. En zo ging dat door tot een uur of 11. Jantje lacht, Jantje huilt. Daarna dreigde het nog wel een tijdje, maar het bleef gelukkig droog.

Vóórdat we die laatste bui over ons heen kregen, waren we wel weer een keer goed de weg kwijt. Vlak voor een plaatsje met uitgebreide nieuwbouw moeten we het teken gemist hebben. De route week hier af van de beschrijving en aan de infrastructuur in vergelijking tot de kaart was echt geen touw vast te knopen. Door dit gedwaal kwamen we wel bij een hotel-restaurant waar we even koffie konden drinken. We vroegen de hotel eigenares waar we waren en hoe we weer op de route konden komen. Ze wekte de indruk precies te weten wat we bedoelden en wees ons de richting. Maar daar klopte dus ook geen hout van. We moesten het weer helemaal met ons eigen richtinggevoel en intuïtie doen en zo vonden we aan de rand van het bos ons witte kruis weer terug.

Later kwamen we een tegenligger tegen, die met een soort laptop op zijn buik liep. Hij legde uit, dat hij het gebied in kaart bracht om wandelroutes uit te zetten. Naar Bad Laasphe was het volgens hem nog een uurtje lopen. Dat leek ons sterk. Volgens onze berekening was het nog zeker 10 kilometer. Maar gezien de man’s “beroep” van kaartenmaker, hechtten we toch – tegen beter weten in – enig geloof aan zijn woorden. En dan valt het natuurlijk ontzettend tegen, want het was gewoon nog dik 2,5 uur. Vanaf nu nemen we geen enkele aanwijzing van wie dan ook meer serieus!

Vooral het laatste stuk naar Bad Laasphe, daar kwam geen eind aan. Elke keer dachten we om de bocht het plaatsje in het dal te moeten kunnen zien liggen. En elke keer was het enige wat we zagen de volgende bocht! Maar uiteindelijk kwamen we dan toch bij het Slot Wittgenstein dat hoog boven Bad Laasphe uittorent.

Slot Wittgenstein bij Bad Laasphe

Nu nog een flinke afdaling tot bij een kliniek. Daar ging de route buiten het plaatsje om, maar wij zakten verder af naar het centrum. Dit plaatsje deed veel gezelliger aan dan Bad Berleburg. Er was een heuse Altstadt en aan de rand ervan vonden we een prima hotel. Met een geweldig balkon, wat zéér van pas kwam, want de opklaringen waren fel en redelijk langdurig. Nu eens niet linea recta onder de douche dus, maar eerst een uurtje heerlijke zonnebaden in de ligstoel. Tot de zon toch weer achter een zware wolk dook. Toen was het uit met de pret.

Vóór het eten bij de Italiaan maakten we nog een stadswandelingetje. En daarna vroeg de koffer in. We sliepen heel wat bij, zo al met al!

Volgende dag