Vrijdag
14 oktober 2021 Vorige dag
Van : Schürsdorf
Naar : Groß Parin
Gelopen : 16 kilometer
Geklommen : 160 meter
Geslapen : Waldhotel Riesebusch
………………………. ibij Groß Parin
Tot nu toe hadden we prima wandelweer gehad, in het begin stralend, later wat meer bewolkt, maar wel steeds droog. Dat was nu afgelopen. Na een hele nacht regen was het tijdens het ontbijt weliswaar droog, maar toen we bepakt en bezakt in de deuropening stonden om te vertrekken, plensde het volop. We gingen maar weer zitten in de fauteuils die in de gang stonden.
Begin in de regen
Het zou later op de dag opklaren. De dame van de receptie kwam ons koffie brengen en zo wachtten we een half uurtje. Toen was het nog niet droog, maar we vonden dat het zó wel kon. Wim met de plu en ik gehuld in mijn regencape gingen we op pad. Het werd al gauw weer heel landelijk en over onverharde wegen.
Bij Rohlsdorf werd het weer een autoweggetje, maar heel rustig. Dat liep wel een heel eind door tot na Rohlsdorf en waar we uiteindelijk weer een bospad in moesten, was het pad afgesloten met een rood-wit lint. Volgens een bordje waren de paden niet of slecht begaanbaar vanwege boswerkzaamheden. Hmm, doorlopen over de autoweg zou een flink eind omlopen betekenen en ach, een beetje modder zou toch niet zo’n ramp zijn? We waagden het erop, doken onder het lint door en bleven gewoon ons witte kruis volgen. En dat ging prima. Pas op het moment dat we het bos verlieten werd de bosweg echt volledig omgeploegd. We waren blij dat we er daar af moesten!
Bismarcksäule op de Parinerberg
Nu op naar de Pariner Berg. Nou ja, berg … met 62 meter hoogte mag het die naam nauwelijks hebben, maar hij stak natuurlijk wel mooi boven de omgeving uit en met het beklimmen van de Bismarcksäule heb je dan toch een weids uitzicht.
Warm welkom met gastenboek in de Gaststube
Aan de voet van de uitkijktoren was zowaar een restaurant waar het behoorlijk druk was voor de Mittagstisch. Maar nog zeker zo leuk was het, dat de Wirt ons verwelkomde met een kistje waarin een gastenboek van de E1 lag. Vol met verhalen van collega wandelaars. We hebben er diverse gelezen, allemaal in het Duits, en er ons eigen miniverslagje in het Nederlands aan toegevoegd.
Niet lang na deze verrassingen kwamen we in Groß Parin aan. Daar begon een heel mooi stuk bos, doorsneden door beekdalletjes. Nu was het opletten geblazen. Ergens in dit bos moesten we de route verlaten om ons hotel te bereiken. We hoopten dat er iets van een bordje zou staan, maar daar deden ze hier niet aan. We moesten het met ons richtingsgevoel en intuïtie doen. Dat ging goed, het hotel lag best dicht bij de E1. Het bleek een goede keus.