Zondag
5 mei 2019 Vorige dag
Van : Surendorf
Naar : Strande
Gelopen : 18 kilometer
Geslapen : Acqua Strande
………………………..in Strande
Vanaf het pension gingen we rechtstreeks terug naar het strand. Vandaag ging het wederom vrijwel de hele dag langs de kust. Maar nu geen zand en schelpen meer.
We liepen voortdurend over de steilrand en die was hier en daar weliswaar heel smal, maar uitstekend begaanbaar. En buiten-gewoon mooi! Heel bijzonder om zo vlak langs de kust door het bos te lopen, of –zoals later – over een smal paadje met links de zee en rechts een wei met paardenbloemen.
Kort na Surendorf zagen we rechts voor ons uit al een volgend dorpje liggen. Wauw, dachten we, we zijn al in Dänisch Nienhof! Dat gaat snel vandaag! Maar als het te mooi lijkt om waar te zijn …..
Het bleek dus een ander dorpje te zijn, wat noch op de kaart, noch in de tekst vermeld was. Dänisch Nienhof kwam pas een heel eind verderop. Daarna ging het een klein stukje landinwaarts, langs het dorpje Stohl – koffie op een zonnig doch winderig terras – en vervolgens terug naar de
steilrand langs het strand, die we nog kilometerslang volgden tot aan de Bülker vuurtoren op de hoek van de Kieler Förde. Het was echt een prachtig stuk. Ook het heerlijke wandelweer werkte goed mee. Koud, maar halfbewolkt en zeer helder.
Bülker vuurtoren
Bij de vuurtoren was een uitspanning die behoorlijk drukbezet was op de zondagmiddag. We vonden nog een vrij tafeltje, waar we iets dronken voordat we aan het laatste stuk naar Strande begonnen. Dat ging geheel over een brede asfaltboulevard. In de verte zagen we een heleboel flats. Dat kon Kiel nog niet zijn, maar voor Strande leek het ons te ver. Het bleek later de Olympische haven uit 1972 te zijn, nu het jaarlijkse centrum van de Kieler Woche. Omdat ons hotel helemaal in het zuiden van Strande lag, kwamen we toch bijna tot aan die flats. Maar we hoefden weer geen meter van ons pad af te wijken. We liepen zó het hotel in.
Het terrasje bij onze kamer lag nog lekker een uurtje in de zon. Wat een genot. En nu hadden we ook eens een keer géén garni hotel en hoefden we dus ’s avonds niet meer de deur uit.