Maandag
15 oktober 2018 Vorige dag
Van : De Feldberg
Naar : Lenzkirch
Gelopen : 20 kilometer
Geklommen : 400 meter
Geslapen : Hotel Schwörer
………………………..in Lenzkirch
De laatste dag alweer. We verlieten nu de Westweg, die verder richting Bazel gaat en liepen eerst een eindje terug tot bij de Hochkopfhütte (geen hut te zien overigens) onder de Zweiseenblick. Daar bogen we af richting Farnwitte om vervolgens af te dalen naar de Schluchsee. Die bereikten we bij Aha. Net als je op de hoogte van het meer bent, volgt de E1 weer een pad omhoog om bovenlangs het meer naar het stadje Schluchsee te wandelen. We hadden het idee, dat dat nogal op en af zou gaan en daar hadden we eigenlijk niet zoveel zin in. We bleven daarom beneden en volgden de Seeweg, een mooi vlak pad langs de oever van het stuwmeer. Op den duur wordt dat dan wel een beetje saai, maar het schoot lekker op.
Langs de Schluchsee
Bij Schluchsee aangekomen liepen we een beetje fout. Dat is natuurlijk het risico als je van de route af gaat wijken. We verlieten de See richting de plaats en gingen een eindje verder linksaf een brug over, waar we beter rechtdoor hadden kunnen gaan. Maar zo ging het ook en zonder al te veel problemen bereikten we het centrum van Schluchsee, waar we mooi op lunchtijd aankwamen.
Hier pakten we de markering – witte balk in een rode ruit – weer op, maar het was hier toch allemaal wat minder duidelijk aangegeven dan voorheen op de Westweg. Goed opletten dus. Een eindje buiten de plaats hadden we echt het idee, dat we verkeerd liepen. We volgden wel het teken en af en toe stond er een bordje “Lenzkirch”, maar het klopte helemaal niet met de tekst uit het boekje en daar word je dan toch wat onzeker van. Kennelijk is de route hier veranderd. De richting was echter goed en de omgeving nog steeds heel mooi, dus wat wil je nog meer.
Vlakbij Lenzkirch, je zag de huizen beneden al liggen, leek het net of we een enorme omweg over een asfaltweggetje om de plaats heen gingen maken. Waar was dat nou weer goed voor. We begonnen nét vreselijk te balen, toen het teken ons een paadje rechtstreeks door het gras naar beneden wees. Dat viel weer mee dus. We stonden nu vrij snel bij de kerk in het centrum van Lenzkirch. Hiervandaan was het nog een kleine kilometer naar ons hotel, achterin het dorp. Hetzelfde hotel waar we een paar jaar geleden gestart waren voor de tocht verder naar het Zuiden.
Wauw, het gat is dicht! Van Lenzkirch tot aan Lugano hebben we namelijk al gelopen. Nu nog het hele stuk door Noord-Duitsland. Daar gaan we volgend jaar aan beginnen. Eigenlijk jammer dat het Zwarte Woud er op zit, want oh oh, wat was het hier mooi!