Vrijdag
24 augustus 2007 Vorige dag
Van : Bij Aerzen
Naar : Linderhofe
Gelopen : 17 kilometer
Geklommen : 450 meter
Geslapen : Hotel Burg Sternberg
………………………..in Linderhofe
En de Duitse ontbijtjes mogen er ook wezen natuurlijk. Zelfs in dit kleine hotel met maar 4 kamers. Alles er op en er aan! Na het ontbijt de laatste spullen in de rugzak en binnen 20 stappen stonden we al weer op de route. Een zeer langgerekte stijging door het bos volgde. Dan een stukje open land en opnieuw omhoog, op weg naar de Hohe Asch. We raakten een keer de draad kwijt, maar vonden het pad al gauw weer terug. Het was hier niet zo geweldig goed aangegeven. Best wel veel tekens, maar niet altijd op een logische plek, zodat we regelmatig op een splitsing even links en rechts moesten uitproberen om er achter te komen wat er nou bedoeld was. Een klein pijltje onder het teken doet wonderen, maar daar deden ze hier niet aan.
Uitzichtstoren op de Hohe Asch
Op de Hohe Asch was het café-restaurant ter ziele. Dat hadden we in het hotel al gehoord, dus de teleurstelling werd ons bespaard, al was het wel jammer natuurlijk. We beklommen de uitzichttoren. Prachtig uitzicht over het Lippische Bergland. Het was leuk dat we naar het Noorden heel goed Porta Westfalica konden zien liggen. Dat ligt op één van onze andere grote projecten, de E11.
Blik in het Lippisches Bergland
In Bösingfeld vonden met wat moeite een lunchroom en ’s middag ging het verder op en af in de richting van Linderhofe. Vlak bij Linderhofe kwamen we de eerste mede-wandelaar tegen. Een wat oudere man in zijn eentje. Hij mopperde dat de markering hier zo onduidelijk was. Dat stelde ons gerust, het lag dus niet aan ons dat we af en toe liepen te knoeien. Op onze vraag waar hij vannacht overnachtte, zei hij: “in de minibus”. De minibus?? Daar snapten we niks van, maar het bleek, dat hij zijn wagen telkens een eind verderop zette, dan terug liep naar waar hij vandaan kwam en vervolgens zijn bus weer ging ophalen. Ofwel: hij liep de route gewoon 2 keer. Een beetje omslachtig, maar zo kan het dus ook.
Linderhofe was een klein prutsplaatsje maar wel met een drukke verkeersweg erdoorheen. We schrokken nogal, toen we pal op de hoek met een andere drukke weg een grote kast zagen liggen met de naam van “ons” hotel erop: Zur Burg Sternberg. Het ding zag er erg ongezellig en tamelijk verwaarloosd uit. Zo te zien was het restaurant opgedoekt en de toegangsdeur zat op slot! Wat was dit nou weer? We hadden toch gereserveerd? Naast de deur hing een telefoon met nummer. Dat dan maar even bellen. Het bleek dat we voor het Gästehaus stonden. Het hotel (nieuwbouw) lag honderd meter verderop en dat hadden we al snel in het vizier. Tjonge, dat leek er meer op! Groot, mooi ding en we kregen een uitstekende kamer, aan de achterkant en met balkon. Er was ook een zwembad waar ik na het douchen een paar baantjes trok, maar vooral mijn rug en spieren heb gemasseerd aan de spuitstraal, die je tegenwoordig in de meeste hotelzwembaden aantreft. Heerlijk!