Zaterdag
25 augustus 2007 Vorige dag
Van : Linderhofe
Naar : Detmold
Gelopen : 26 kilometer (-2)
Geklommen : 600 meter
Geslapen : Best Western
………………………..in Detmold
Vandaag stond een lang traject op het programma: 26 kilometer met stijgingen van in totaal 600 meter. We startten dan ook al om 9 uur. Om half elf liepen we tegen onverwachte koffie aan! Het ding was eigenlijk dicht, maar we zagen er kennelijk nogal dorstig uit dus we mochten toch op het terras plaatsnemen. We kregen de koffie zelfs gratis en hoefden alleen het mineraalwater te betalen.
Net als gisteren was het prachtig weer, behoorlijk warm, maar toch niet zo, dat je last van vliegen of muggen had. Uitstekend wandelweer dus. We vervolgden onze tocht na de koffie en een eind verderop ging het helaas helemaal fout. Na een lange, flauwe afdaling door een dalletje, kwamen we op een T-kruising in een groter dal terecht. Daar hield het spoor op! Er stond wel een wandelboom, maar die was omgeramd. Ons teken stond er wel op, maar het lukte ons niet om te reconstrueren hoe hij gestaan moest hebben! Volgens de zeer globale tekst in ons boekje, zouden we op een gegeven moment in het dal van de Maibolte moeten uitkomen en daar rechtsaf moeten gaan. Maar het pad naar rechts draaide helemaal terug! Linksaf leek veel logischer.
En wie zei, dat dat beekje de Maibolte was? Misschien kwam dat verderop pas. Dus gingen we zo’n 300 meter naar links, maar we zagen alsmaar geen teken. Dan maar terug en naar rechts. Ook daar, na bijna 500 meter: geen teken te bekennen. Wel was de richting absoluut fout, dus wéér terug. Dan moest het toch dat andere pad zijn. We liepen nu door tot de eerstvolgende splitsing. Nog steeds geen teken. Dat bestaat niet, het spoor kan niet zomaar opeens ophouden! Wat nu? Toch nog maar eens een poging wagen met die wandelboom, die moest toch licht op de zaak kunnen werpen.
Bijna terug bij de T-kruising merkte Wim op, dat we misschien wel rechtdoor hadden gemoeten! Maar rechtdoor was er helemaal niks. Althans, we hadden niks gezien.
Terug op ons uitgangspunt keken we nog eens wat beter en warempel. Er liep een smal voetspoortje door het gras in de berm. Eerder wat platgetrapte grassprieten dan een pad, maar toch. Het verdween in de struiken die ook enigszins uit elkaar gebogen waren en daarachter lag de beek. Mét enkele overstapstenen en jawel: aan de overkant een wit kruis op een boom!
Zo simpel kan het zijn. Wat een feest om weer op je pad te komen! Dit had ons gauw 3 kwartier gekost, maar vanaf nu ging het weer prima. We stapten stevig door en bereikten redelijk snel de rand van de stad Lemgo. Vanwaar het dan weer tegenviel hoe lang het nog duurde voordat we in het centrum waren.
Rathaus van Lemgo
De Altstadt van Lemgo was veel aardiger dan we hadden verwacht. Maar we hadden geen tijd om er veel aandacht aan te besteden, want we hadden nog een flink eind voor de boeg. We zijn er maar een klein stukje ingelopen, op zoek naar een lunchadres, wat we vonden bij een bakker. Daarna gauw weer verder.
De stad uit was niet bijster interessant, maar daarna stond je toch al snel weer in de natuur, hoewel dit niet het mooiste deel van de tocht was. Hadden we ook niet verwacht, tussen 2 van die relatief grote steden, Lemgo en Detmold, in.
In de loop van de middag wachtte ons een volgende hindernis. De man met het minibusje had ons gisteren al gewaarschuwd, dat er in het Sauerland erg veel stormschade was en dat het pad in de buurt van Wahnbeck onbegaanbaar was. Hij had gelijk. Even voorbij Wahnbeck liepen we recht op een enorme ravage af. De kam van de heuvel was compleet weggevaagd en de boomstammen lagen meters hoog, kris kras over elkaar heen. Daar was echt geen doorkomen aan, dus probeerden we er omheen te komen. Dat ging goed, totdat we op een stevig prikkeldraad hek stuitten. Ook daar wat improviseren en uiteindelijk een stukje door een oerwoud van dennenbomen worstelend kwamen we weer op een pad terecht. Zou het misschien … jawel, een wit kruis. Het was ons pad wat hier weer tevoorschijn kwam. Ziezo, ook dat weer overleefd.
Het was al half 5 toen we in Lossbruch, een voorstadje van Detmold aankwamen en we concludeerden dat die 26 kilometer uit het boekje nooit kon kloppen! Dat moesten er zeker wel 30 zijn, want we hadden nu nog zo’n 6 kilometer voor de boeg. Toen we een bushalte zagen liepen we er dan ook eensgezind op af en zagen tot onze vreugd, dat er om 16.32 uur ééntje naar Detmold Bahnhof ging. Onze angst dat die misschien te vroeg en dus al weg was, bleek ongegrond en zo kwamen we toch op een redelijk tijd in ons hotel in het centrum van Detmold aan. Gelukkig maar, want ook hier was een zwembad en het zou zonde zijn geweest als het te laat was geworden om daar nog even in te duiken.
Het Best Western hotel was Garni, dus we gingen nog even het centrum in om een hapje te eten. De enige keer dat we ’s avonds buiten hebben kunnen eten. Het was er erg gezellig en we hebben nog nooit zo’n lekkere minestrone gehad!