Even voorstellen: de wandelaars van deze Europese wandelroutes zijn Wim en Wilma. De ik-figuur op deze site ben ik, dat wil zeggen: Wilma.
We wonen in het centrum van Rotterdam en zijn al meer dan dertig jaar geleden begonnen met het lange afstandswandelen. In 1987 om precies te zijn. Inmiddels is Wim met pensioen en ben ik met prepensioen. Onze eerste tocht ging door de Morvan, 13 dagen van Auxerre naar Autun. We waren er gelijk aan verslingerd en kochten een jaar later het boekje van ons eerste Europese wandelpad, de E3. Dat loopt vanaf Parijs door Noord Frankrijk, België en Luxemburg en doorkruist vervolgens Duitsland van West naar Oost. Toen we ermee begonnen was de grens met Tsjecho-Slowakije het eindpunt. Het ijzeren gordijn was nog gesloten. Inmiddels kun je doorlopen tot aan de Zwarte Zee. Vanuit Parijs loopt het pad ook verder, in westelijke richting beschreven. En tot onze verrassing bleek het traject door de Morvan onderdeel te zijn van de E3. We hadden dus al een stuk uit het boekje gelopen, maar dan met behulp van een Franse topogids.
Inmiddels hebben we al heel wat trekking schoenen versleten.
Na vele jaren trouwe dienst
Vrijwel alle LAW’s in Nederland, de GR5 (ofwel E2) van Hoek van Holland tot Nice, de E3 van Autun tot de grens met Tsjechië, de E11 van Haarlem tot Berlijn en een groot stuk van de Europese wandelroute E1. Oh ja, en een stuk van de GR4. Of we die ooit nog af kunnen maken is de vraag. We hebben nu wel alle tijd, maar je kunt niet altijd aan de wandel zijn en onze dagtrajecten zijn inmiddels wel wat minder ambitieus geworden, dus het gaat niet meer zo hard!
De eerste wandeltochten namen we de tent mee. En alles wat daarbij hoort, luchtbedje, slaapzak, eenpits-gasbrandertje. Een heel gesjouw, maar vooral het slapen op zo’n lichtgewicht, selfinflating matje beviel slecht. Hoezo, slapen? Het was meer draaien, draaien, draaien en wachten tot het ochtend werd! Dat schept niet de beste condities voor een flink traject de volgende dag, dus de tent lieten we al gauw thuis. Gites en jeugdherbergen vonden we ook niet geweldig voor de nachtrust, en zo zijn we inmiddels tamelijk luxe wandelaars geworden. Van hotelletje naar hotelletje, liefst vooruit gereserveerd. Dat heeft wel als nadeel dat je loopprogramma helemaal vastligt, maar tot nu toe is dat geen probleem gebleken. We dragen wel alles zelf. Aan “Wandern ohne Gepäck” zijn we nog niet toe. Misschien over een paar jaar?
Lees over de GR5 Lees over de E1
Wim en Wilma van der Maas