Donderdag 5 juli 2012 Vorige dag
Van : Biasca
Naar : Bellinzona
Gelopen : 22 (-11) kilometer
Geklommen : 30 meter
Geslapen : Hotel Internazionale
…………………………in Bellinzona
In Biasca eindigt de Strada Alta. We hadden gisteravond afscheid genomen van onze wandelvrienden. De meeste mensen stoppen hier, E1-wandelaars zien we zelden. Het was droog toen we vertrokken en het onweer was al een tijdje weggetrokken, maar het zag er allesbehalve geruststellend uit. Grote zwarte wolken duidden er op dat het elk moment weer kon gaan knetteren. We bleven vandaag echter steeds in het dal, langs de woest kolkende Ticino, dus gevaarlijk was het niet. We vertrokken dan ook vol goede moed.
Het traject was een makkie. Brede paden, stroomafwaarts zonder klimmetjes. Het duurde niet lang voordat het ging regenen. Jammer, maar met een pluutje op was het nog goed te doen. In een dorp onderweg maakten we een ommetje voor een kop koffie. Op goed geluk, maar het geluk was met ons, er was inderdaad een bar. Met terras, en omdat de temperatuur nog prima was konden we onder een parasol uitstekend zitten. Alleen begon het toen nét harder te plenzen en dat was wat lastig voor de bediening die een straat moest oversteken. De koffie werd dan ook onder de paraplu geserveerd. Dat was weer eens wat anders!
Na de koffie bleef het flink regenen. We liepen nog een tijdje door, schuilden een poosje in een soort van dug-out van een sportveldje in de buurt van Cresciano, maar het zag er echt hopeloos uit. Dit hield de eerste uren niet meer op. Het traject door dit drukke doorgangsdal was bovendien niet al te boeiend, dus we besloten het pad langs de Ticino te verlaten en naar de autoweg te wandelen. Vanaf Cresciano zouden er ongetwijfeld bussen naar Bellinzona gaan.
We troffen het, dat er vlak bij de bushalte een bar was. We moesten namelijk best lang op de bus wachten, maar dat konden we dan in elk geval droog doen. Er was inmiddels sprake van een complete wolkbreuk!
Ons hotel was tegenover het Bahnhof, waar de bus uiteraard stopte. Even het plein oversteken en we waren er. Dat werd een middagje rustig luieren op de mooie kamer.
Laat in de middag werd het eindelijk droog. Zo konden we toch nog even er uit om deze mooie stad met zijn imposante kastelen te gaan bekijken. Het centrum is niet groot, maar erg gezellig. Het is hier nog steeds Zwitserland, maar het doet allemaal heel Italiaans aan. Dat is trouwens al sinds Airolo het geval.
Bellinzona
De nacht was helaas weer wat onrustig. Waar gisteren het onweer ons uit de slaap hield, waren het nu de benedenburen in het hotel die op hun balkon luidruchtig tot in de kleine uurtjes doorgingen. Ging het maar weer regenen! Dan zochten ze misschien ook hun bed een keertje op!