Donderdag
19 oktober 2017 Vorige dag
Van : Mummelsee
Naar : Zuflucht
Gelopen : 22 kilometer
Geklommen : 400 meter
Geslapen : Natur- und Sporthotel
………………………..Zuflucht
Het was weer uit met de rust. Om 10 voor half 9 ging de bus terug naar de Mummelsee en een half uurtje later waren we alweer aan de wandel. Vandaag en morgen zouden qua afstand de langste dagen zijn en gelukkig was het pad nu een stuk comfortabeler dan op het vorige traject, over de Hornisgrinde. Niet zo keiig, maar veel over brede bos- en gruiswegen. Dan hoef je niet elke stap uit te meten en kun je ook wat meer om je heen kijken. Vlak was het natuurlijk niet, dat is het eigenlijk nergens hier. Je gaat of omhoog, of omlaag.
op weg naar Zuflucht
Na een lange, langzame stijging kwamen we bij een van de vele wandelpalen die langs de route staan. Het is hier werkelijk geweldig aangegeven, we hebben nog niet één keer een twijfelpunt gehad. Maar hier moesten we wel even een beslissing nemen. De Westweg ging namelijk links omhoog naar Ruhestein en een ander pad ging rechts op ongeveer gelijke hoogte eveneens naar Ruhestein, maar 800 meter korter. De Westweg leek ons mooier, dus we kozen braaf voor de langste route. Tweehonderd meter verderop stond er echter een bordje langs de kant van de weg. “Wegens werkzaamheden is de route naar Ruhestein gedeeltelijk onbegaanbaar. Volg de omleiding.” Een grote pijl wees precies in de richting waar we vandaan kwamen. Wel potver ….. Hadden ze beneden bij die wandelpaal niet zo’n bordje neer kunnen zetten? We durfden geen risico te nemen en draaiden om, terug naar beneden naar die vorige paal. En daar stond dus ook zo’n bordje in de berm, maar dat hadden we helaas niet gezien. Nou ja, het had wat opvallender gekund wat ons betreft.
We bereikten Ruhestein zonder verdere problemen. In de winter zal het hier met de Ruhe wel meevallen, gezien de skivoorzieningen en de –schans aan de overkant. Maar er was ook een Gaststätte en daar waren we onderhand wel weer aan toe.
Grenspaal onderweg
Daarna staken we de autoweg over en klommen omhoog naar de skischans. Allemachtig, als je daar naast staat zie je pas goed hoe ongelofelijk hoog en steil zo’n ding is. Om daar in volle vaart op je ski’s vanaf te denderen … brrrr, ons niet gezien. Doe ons nog maar een paar van die mooie wandelwegen. Die waren er vandaag weer volop. Door weer een Naturschutzgebiet met hoogheide, over de Schliffkopf (1055 meter) en vervolgens over een schitterend Panoramapad langs de toppen van diverse andere Köpfe.
Volgens de Westweg beschrijving op Internet zou je vervolgens de voormalige jeugdherberg Zuflucht passeren, daarna een paar kilometer naar de Alexanderschanze moeten lopen om tot slot ruim 2 kilometer van de route af te gaan voor een overnachting in Kniebis. Maar ik had ontdekt, dat de voormalige jeugdherberg na enkele jaren van leegstand inmiddels in een hotel was omgedoopt en dat was werkelijk een uitkomst, want zo was de afstand ook vandaag weer goed te behappen.
Voormalige jeugdherberg Zuflucht
Erg druk was het niet in het Natur- und Sporthotel Zuflucht, dus ik hoop voor volgende wandelaars, dat het niet van korte duur zal zijn. De kamers zijn klein, maar uitstekend en in het gezellige, modern ingerichte restaurant hebben we prima gegeten.