Donderdag
26 augustus 2010 Vorige dag
Van : Amsteg
Naar : Göschenen
Gelopen : 21 (-6) kilometer
Geklommen : 1300 (-300) meter
Geslapen : Hotel Badus in Andermatt
Het hotel in Erstfeld was wel erg eenvoudig en hard toe aan een opknapbeurtje. Stom eigenlijk, nu we toch een bus hadden moeten nemen, hadden we net zo goed 2 nachten in Altdorf kunnen blijven! Maar het voordeel was, dat de bushalte zich vlak voor het hotel bevond. Daar stonden we de volgende ochtend al vroeg te wachten, want het zou een lange, hete dag worden. Ons geplande einddoel was Andermatt: 20 kilometer met een stijging van ruim 1100 meter, volgens ons boekje. En dat is tamelijk aan de maat. Het begon al direct na Amsteg te klimmen. Dit waren eindelijk de echte bergen en dat zouden we weten ook. Wel echt heel erg mooi! Ondanks de hitte was het tamelijk helder en had je goed zicht op de reuzen van 2500 meter en hoger.
Het was trouwens niet alleen maar stijgen. Af en toe verloren we weer heel wat hoogte en dat deed ons ernstig twijfelen aan die 1100 meter uit het boekje. Het moesten er beslist meer zijn!
Dat bleek ook wel, want de routebeschrijving in ons boekje ging niet door het hogergelegen dorpje Wassen, maar de bordjes richting Andermatt volgend, kwamen we daar toch uit! Wel een leuk toeristisch bergdorpje. De oude pasweg loopt er doorheen. We namen er maar even een wat langere pauze. De terrassen zaten allemaal vol, maar we vonden ergens binnen een plekje. Eigenlijk wel lekker, even uit die bloedhete zon, want veel schaduw hadden we niet onderweg.
Na Wassen zakten we weer een heel eind om vervolgens richting Göschenen te klimmen. Daar kwamen we over vieren aan, precies bij het treinstation. Op het perron stonden de gele wandelbordjes. Nog 1,5 uur naar Andermatt, nog 300 meter stijgen. Zagen we dat nog zitten? Bij ruim boven de 30 graden? Eigenlijk wel flauw om het laatste stukje op te geven. Maar ook wel zonde om van vermoeidheid niet optimaal te kunnen genieten van dit laatste stuk, waar we een nauwe Schlucht met een uit 1830 stammende Teufelsbrücke moesten passeren. Twijfel alom. Maar nee, we zagen het niet meer zitten en ploften op een bankje neer om te wachten op het tandradbaantje dat ons in een mum van tijd naar Andermatt bracht.
In Andermatt was ook sprake van grote bouwactiviteiten. Niet bepaald fraai, maar ja, je moet wat als je aantrekkelijk wilt blijven voor toeristen. En als alles verloedert door gebrek aan inkomsten, dat is ook niet fraai. Het hotel dat we hadden uitgekozen was in elk geval weer prima en lag vlak bij het station. We konden er nog lekker op het terras eten, maar daarna was het weer mooi geweest wat de zomer betrof. ’s Nachts een knetterend onweer en de volgende ochtend ….