Dinsdag
11 mei 2010 Vorige dag
Van : Balduinstein
Naar : Berghausen
Gelopen : 15 kilometer
Geklommen : 500 meter
Geslapen : Hotel Berghof
………………………..in Berghausen
Het traject vandaag was stukken makkelijker. Niet veel minder klimmen, maar wel minder kilometers en veel enkel-
vr
iendelijkere paden. Het was een prachtige wandeling. Heel bosrijk, maar ook net als vorig jaar vol koolzaadgele hellingen. En paardebloemen! Weilanden vol, een prachtig gezicht. Op een bankje genoten we van het vergezicht op de Taunus. Een beetje wazig maar desondanks goed herkenbaar zagen we de Grosse Feldberg. Daar zouden we over een paar dagen boven op staan!
De Taunus in de verte
Volgens het boekje liep het traject van vandaag tot Michelbacher Hütte, maar daar hadden we geen hotel kunnen vinden. Lastig, want verder kwamen we de hele dag niet door plaatsjes van enige betekenis en OV langs de route was er ook niet. Een zoektocht op internet had ons op het dorpje Berghausen gebracht, niet ver ten westen van de route gelegen. Daar hadden we dan ook gereserveerd. Probleem was alleen: hoe komen we daar. Het pad liep door het bos, een eindje oostelijk van het dorp en op ons summiere kaartje kon je niet zien of er een weg naartoe ging. Iets meer naar het noorden zouden we echter een autoweg kruisen en die leidde wel naar Berghausen. Toen we die weg bereikten bleek het echter een zeer druk bereden autoweg te zijn. Niet echt gezellig om daarlangs 2 kilometer in de berm te lopen! We besloten dan ook om door te lopen in de hoop dat er verderop wel een weggetje uit het bos rechtstreeks naar het plaatsje zou lopen. Dat zou dan zo’n beetje op het punt moeten zijn waar de route een bocht maakte. Spannend, zouden we dat punt herkennen en zou er inderdaad wat zijn?
Even van de route af naar Berghausen
Jawel, het geluk was weer met ons. Vlak voor de bocht sloeg een pad rechtsaf en dat leidde ons rechtstreeks het bos uit, de velden in. Het was licht heuvelend, je kon geen dorpje zien liggen. Misschien op de top van de volgende heuvel? Nee, jammer, maar dit moest echt goed gaan, dat kon niet anders. En inderdaad, een paar heuvels verder zag je Berghausen liggen. Althans, dat moest natuurlijk Berghausen zijn en dat was het ook.
Het prima hotel was bevolkt met een busgezelschap. Dat kwam eigenlijk wel goed uit, want het was Ruhetag, maar voor de groep werd toch gekookt en wij konden mee-eten.