Vrijdag
23 oktober 2015 Vorige dag
Van : Steinhude
Naar : Haste (trein naar
…………………….Bad Nenndorf)
Gelopen : 20 kilometer (?)
Geklommen : 80 meter
Geslapen : Die Villa in Bad Nenndorf
Langs de “boulevard” verlieten we Steinhude. We bleven nog een tijdje langs de oever van het meer lopen, tot bij een kanaal waar we weer landinwaarts gingen. Op weg naar Hagenburg. Daar dachten we nu toch wel een keer voor koffie aan te kunnen leggen. Maar niks hoor. Misschien dat er in het centrum iets was, maar daar werden we (weer) vakkundig omheen geleid en we hadden geen zin om, mogelijk voor nop, een stuk van de route af te wijken. Wim is wel even naar een benzinestation gelopen voor wat drankvoorraad, terwijl ik op een bankje in het park naar de eendjes heb zitten kijken.
Vanaf Hagenburg stond in ons boekje een vrij directe route naar Mesmerode aangegeven. Op het kaartje dat ik uit de Falk-atlas had gekopieerd, stond de route echter heel anders ingetekend. Met een enorme omweg. Dat leek ons niet zo zinvol, maar we wisten natuurlijk niet, welke route de markering zou volgen. Hier was het dus even goed opletten geblazen. Als de markering de omweg zou pakken, wilden we op eigen risico de oude weg uit het boekje volgen. Maar ja, vanaf welk punt dan? De kaartjes zijn niet bepaald gedetailleerd, dus dat was tamelijk lastig te bepalen. Gelukkig hadden we – ik met name – ons voor niks zorgen gemaakt. We gingen met het witte kruis vrij rechtstreeks naar Mesmerode (geen koffie). En daarna door naar Idensen. Weer geen koffie, maar wel een erg mooi romaans kerkje! Er hing een bordje, dat de sleutel aan de overkant in een Schaukästchen lag. Na enig zoeken vonden we de Schaukast. Er zat een deurtje in met een afbeelding van een sleutel er op. Kon niet missen. Alleen … de sleutel zat er niet in. Jammer, jammer. We konden uiteindelijk wel even een blik in de kerk werpen, omdat de buitendeur open bleek te zijn. Maar verder dan het voorportaal kwamen we niet, dáár had je die sleutel voor nodig.
Romaans kerkje in Mesmerode
Na Mesmerode volgde een lang, kaarsrecht stuk langs een kanaal. Heel in de verte zag je de brug waar we moesten oversteken. Langzaam maar zeker kwam hij dichterbij. Daarna weer het bos in. Tot aan de noordelijke rand van Haste.
De laatste herfstkleuren
We hadden er inmiddels heel wat kilometers op zitten. De 20 die in het boekje stonden, had ik van het begin af aan al niet vertrouwd. En toen we bij Haste een bordje zagen met “Bad Nenndorf 9 km”, viel dat wel héél erg tegen. Dan zouden we pas net over de helft zijn! Dat kon niet waar zijn. In elk geval zagen we 9 kilometer niet meer zitten. Het was mooi geweest zo. We verlieten de route en volgden de autoweg verder Haste in. Het was toch nog een kleine kilometer tot aan het station. Daar namen we eerst een cappuccino en een kamillethee en daarna de trein naar Bad Nenndorf. We sloten een mooie herfstweek af in Die Villa, aan de voet van de Deister. Nu het ontbrekende stukje Zwarte Woud nog, dan hebben we van Celle tot Lugano gelopen. Maar eerst morgen met de trein terug naar Rotterdam.