Dinsdag
28 augustus 2007 Vorige dag
Van : Willebadessen
Naar : Marsberg
Gelopen : 32 kilometer (-2)
Geklommen : 550 meter
Geslapen : Hotel Stadt Marsberg
………………………..in Marsberg
Terug naar de zendmast lieten we ons natuurlijk wel heel graag met de auto brengen en zo stonden we al vroeg weer boven. Het pad ging nog een heel eind in dezelfde, zuidelijke richting verder, alsmaar door het bos. Vandaag zou het weer een flinke afstand zijn dus we stapten stevig door. Maar toen we dit keer wel een schuilhut tegenkwamen, hebben we die natuurlijk benut voor een koffiebeurt.
Rond lunchtijd bereikten we de Wüstung Blankenrode. Dat is een plek in het bos waar in de Middeleeuwen een stad was, die verwoest is en nooit meer werd opgebouwd. Je had wel een heleboel fantasie nodig om aan de schaarse contouren in het bos te zien, dat hier een heuse stad had gestaan!
Pad over de wal van de verwoeste stad Blankenrode
Het huidige plaatsje Blankenrode lag een eindje verderop en daar was zowaar een hotel-restaurant. Lekker voor een kop soep, maar als hotel zag het er ook heel aantrekkelijk uit. We overwogen nog even om de lange tocht naar Marsberg in 2-en te knippen en daarvoor de geplande rustdag morgen in te leveren. Maar het was nog wel erg vroeg, 2 uur en in Blankenrode was echt niks te beleven, behalve dan die Wüstung. We waren ook helemaal ingesteld op een lange tocht, dus na de soep liepen we gewoon weer verder en namen ons voor daar geen spijt van te krijgen.
Maar het was toch wel heel erg lang, met diverse stijgingen waar je eigenlijk niet op gerekend had. Toen we in Essentho aankwamen, zo’n 3 kilometer voor Marsberg, zaten we er dan ook behoorlijk doorheen. Nóg zo’n eind door het bos!
Bijna bij de hoofdweg door het plaatsje aangekomen, zag ik in de verte een bus aankomen. Wat doen we? Ik wachtte het antwoord niet af en zette gelijk een sprintje in, zodat de buschauffeur hopelijk zou zien wat de bedoeling was. Jawel, er was geen halte, maar hij stopte. Wim kwam er al snel achter aan en was het helemaal met deze actie eens. Van de buschauffeur hoorden we, dat de afdaling van Essentho naar Marsberg een ramp was, omdat de paden na de storm nog nauwelijks waren opgeruimd. Goéie actie dus. Een kaartje verkopen vond de chauffeur een beetje teveel werk. “Ein Geschenk von Sauerland” maakte hij er van.
Hotel Stadt Marsberg hadden we gauw gevonden. Prima kamers, maar toch een beetje een rare zaak. Er zat sinds kort een nieuwe eigenaar in, maar die had van het voeren van een hotel totaal geen kaas gegeten. Hij deed verschrikkelijk zijn best, maar je voelde op je klompen aan dat-ie het niet ging redden. Een beetje sneu. Maar in elk geval was het geen hotel om nog een nachtje extra te blijven. Het plaatsje Marsberg had bovendien ook niet zoveel te bieden, dus we boekten voor één nacht en bewaarden de rustdag voor later.