Dinsdag
20 oktober 2015 Vorige dag
Van : Fuhrberg
Naar : Wennebostel
Gelopen : 10 kilometer
Geklommen : nauwelijks
Geslapen : Hotel Kokenhof in
……………………..Grossburgwedel
Geen ontbijbuffet dit keer, maar Madame had een geweldig ontbijt voor ons klaargemaakt. Een bord vol fruit, kaas, worst, broodjes en wat dies meer zij. Toeristische informatie op de koop toe. Hartverwarmend allemaal.
Om een uur of tien waren we weer op pad. Al gauw na het boerendorp Fuhrberg doken we het bos weer in. Heerlijk rustig. Van de autobaan waar we recht op afliepen en een stukje langs moesten, zag je helemaal niks. Al hoorde je hem natuurlijk wel. Uiteindelijk gingen we door een donker tunneltje onder de autobaan door. Nu moesten we een stuk rechtuit om vervolgens een tweede autobaan te kruisen. Maar nee, direct na de tunnel ging het pad naar links. Ook goed, dan zal het zo meteen wel weer naar rechts buigen. Dat deed het niet of nauwelijks. We bleven in zuidelijke richting gaan, terwijl die ander autobaan pal westelijk was. Waar werden we nu weer naar toe geleid? Mooi was het wel en het bankje bij het riviertje de Wietze was een prima rustplek.
Op weg naar Wennebostel
Wel gek, dat je de autobaan ook helemaal niet hoorde. Die moest toch vlak bij zijn. Toch het teken maar blijven volgen, al klopte het niet erg met ons kaartje.
En zo stonden we ineens aan de rand van het dorp Wennebostel! Eindpunt voor vandaag. We concludeerden, dat het pad in noordelijke richting was omgeleid en het tunneltje onder de weg was doorgegaan ná het punt waar beide autobanen samenkwamen. Wel een kilometertje extra, maar al met al een verbetering.
In Wennebostel was geen overnachtingsmogelijkheid. We belden het hotel in Grossburgwedel en vroegen de receptioniste om een taxi te sturen. Het was wel een beetje lastig om uit te leggen waar we precies zaten, maar ze leek het te snappen. Tien minuutjes zou het duren ongeveer. Prima. Inderdaad, na zo’n tien minuten kwam er een taxi de hoek om. De chauffeur was echter nogal ontstemd. Hij had minutenlang staan wachten bij de Feuerwehr en was uiteindelijk maar doorgereden. De Feuerwehr?? Ja, dat hadden ze gezegd bij het hotel. Hoe ze van onze uitleg Feuerwehr gemaakt hebben, mag Joost weten, maar gelukkig was dat toevallig wel in de buurt van onze plek. De chauffeur bleef nog een tijdje doormopperen, maar draaide uiteindelijk wel bij en bracht ons een kilometer of acht verderop naar het prachtige Hotel Kokenhof.
Helaas te koud voor het terras
We waren er al om een uur of twee en namen eerst een kop pompoensoep, voordat we de kamer opzochten. Ook hier was een zwembad met sauna. Zo vroeg in de middag zou ik er vast het rijk alleen hebben, dus snel mijn spullen gepakt en naar de kelder. Maar helaas. Stemmen in de kleedkamer. Diverse dames van enige omvang waren zich in badpak aan het hijsen. Geen gasten zo te zien. Het leek meer op een zwemclub. En jawel, het bad bleek van 3 tot 5 in gebruik te zijn voor de plaatselijk acqua-fitness. Jammer, maar de wihrlpool was vrij en daar heb ik heerlijk een poosje in liggen borrelen terwijl de sauna stond op te warmen. Ik heb zelfs nog een kwartiertje mee gehupt in het water. Best grappig eigenlijk, dat acqua-fitnessen.
De sauna was weer lekker relaxed. Daarna nog een keertje bubbelen en toen terug naar boven. Douchen, dekbed en verder lezen in een spannend boek terwijl Wim er op uit ging om de drankvoorraad aan te vullen.