Vrijdag
9 maart 2012 Vorige dag
Van : Frankfurt
Naar : Dreieichenhain
Gelopen : 19 kilometer
Geklommen : 100 meter
Geslapen : Adina in Frankfurt
Voetgangersbrug over de Main
We hadden al gezien hoe de E1 hier in het centrum van Frankfurt de voetgangersbrug over de Main overstak, dus het begin van de tocht konden we makkelijk vinden. Maar aan de overkant van de rivier liet het teken ons al snel in de steek. Dat was balen. In de stad is het altijd tamelijk moeilijk om je weg te vinden. Een in de tekst genoemd U-Bahn station bood een aanknopingspunt en daar aangekomen zagen we het witte kruis weer. Maar dat duurde niet lang. Het bleef een beetje behelpen. Af en toe een teken, maar duidelijk slecht onderhouden. We vermoedden dat we weer eens een oud spoor volgden en toen we eenmaal aan de rand van de stad aankwamen, bleek dat inderdaad zo te zijn. Hier vonden we aansluiting op de nieuwe route. Het was nu weer heel duidelijk aangegeven. Mooi dat we het toch weer gevonden hadden! We verlieten nu Frankfurt en gingen een bos in. Rustig was het hier niet bepaald.
Het bos lag op de aan- en afvliegroute van het vliegveld van Frankfurt. Allemachtig wat een kabaal. En wat een hoop vliegtuigen! De een na de ander scheurde over ons hoofd. Eigenlijk best indrukwekkend! Je kon de piloot zowat zien zitten. Van lieverlede werd het rustiger. Er volgde nog wel een wat minder aantrekkelijk stuk langs een drukke autoweg, maar daarna begon het te heuvelen en kreeg je echt het gevoel weer buiten te zijn. Leuk, toen we op een wat hoger punt terugkijkend de stad achter ons zagen liggen. En de Grosse Feldberg waar we vorig jaar in de mist bovenop hadden gestaan. Nu lag hij te stralen in de zon! Later in de middag passeerden we een kunstwerk. Nouja, er stond in ons boekje dat het een kunstwerk was.
Kunstwerk in de buurt van Dreieichenhain
Een piramide van 456 palen waar je tussendoor kon lopen. Dat hebben we dan ook gedaan en daarna was het niet zo ver meer naar ons doel, Dreieichenhain.
Stadspoort Dreieichenhain
Door een fraaie stadspoort kwamen we bij de ruïne van een burcht, die we uiteraard even moesten verkennen.
Daarna op zoek naar een koffietent. Die vonden we een eindje verder in de hoofdstraat. Niet echt gezellig, maar we waren wel toe aan iets warms, dus we deden het er maar mee. Een station hadden we trouwens niet gezien. Zou dat nog ver zijn? We vroegen het aan de bediening. Bahnhof? Is hier een Bahnhof dan? Dat klonk niet best! Maar ik had toch echt op internet een verbinding gevonden! Dan moesten we het zelf maar weer uitvinden. Volgens het kaartje moest de route een spoorlijn kruisen, dus we volgden maar gewoon het teken. En inderdaad, niet eens zo ver van het Eiskaffee staken we de spoorbaan over en direct links daarvan was het station. Nouja, het was ook niet echt een station. Meer een halte, maar dat deed er niet toe. Er reden treinen en we hoefden niet eens lang te wachten. Met een overstap in Buchschlag, een voorstation van Frankfurt waren we weer vrij snel in de stad terug.